ΓΕΛΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΓΥΑΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΜΑΤΙ

FRANCESCO PETRARCA


[ΤΟΣΟ Ο ΕΡΩΤΑΣ, Η ΜΟΙΡΑ Ή ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ]

  Τόσο ο Έρωτας, η Μοίρα ή το μυαλό μου, που ό,τι
δει ευθύς το διώχνει και στο παρελθόν γυρνάει όλο,
με θλίβουν… τόσο με πονούν, που αμέσως δόλο
νιώθω, αν βγει κάποιος άλλος έξω απ’ τα εδώ σκότη
  απέναντι στο φως. Μου τρώει ο Έρως το συκώτι·
η Μοίρα αρπάει μου την παραμυθία· απ’ το θόλο
του θολωμένου νου χιμάνε δάκρυα – αφρολο-
γουν κόποι, βάσανα, μαρτύρια… Οι μέρες ότι
  θα ρθούν ξανά οι καλές δεν προσδοκάω· κι αγνάντι
σου, ε δ ώ,  βίο αβίωτο θα ζω, καθώς με δέσαν
να ταλανίζομαι η χαρά, ο καημός και η απάτη.
  Η ελπίδα, αχ, είναι από γυαλί (όχι από διαμάντι!),
και πάντα μού ξεφεύγει από τα χέρια μέσα
γελώντας με το γυάλος της καρδιά και μάτι.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.