Σάββατο 7 Μαρτίου 2009
ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΤΣΑΡΛΟ
ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο CHARLO
NOSTALGIAS
Quiero emborrachar mi corazón
para apagar un loco amor
que más que amor es un sufrir...
Y aquí vengo para eso,
a borrar antiguos besos
en los besos de otras bocas...
Si su amor fue "flor de un día"
¿porqué causa es siempre mía
esa cruel preocupación?
Quiero por los dos mi copa alzar
para olvidar mi obstinación
y más la vuelvo a recordar.
Nostalgias
de escuchar su risa loca
y sentir junto a mi boca
como un fuego su respiración.
Angustia
de sentirme abandonado
y pensar que otro a su lado
pronto... pronto le hablará de amor...
¡Hermano!
Yo no quiero rebajarme,
ni pedirle, ni llorarle,
ni decirle que no puedo más vivir...
Desde mi triste soledad veré caer
las rosas muertas de mi juventud.
Gime, bandoneón, tu tango gris,
quizá a ti te hiera igual
algún amor sentimental...
Llora mi alma de fantoche
sola y triste en esta noche,
noche negra y sin estrellas...
Si las copas traen consuelo
aquí estoy con mi desvelo
para ahogarlos de una vez...
Quiero emborrachar mi corazón
para después poder brindar
"por los fracasos del amor"...
Στίχοι: Enrique Cadícamo.
Μουσική: Juan Carlos Cobián.
Εγγραφή του 1936.
Carlos Juan Perez ( 1905-1990 )
ΑπάντησηΔιαγραφήH δεύτερη μεγάλη μορφή του Αργεντίνικου Τάνγκο με πάνω από 1100 ηχογραφήσεις
με τις περισσότερες από αυτές με τον
Francisco Canaro
και οι δικοί μου στίχοι στο μοτίβο
ΑπάντησηΔιαγραφήΝοστάλγησα
(Nostalgias)
Rocio Durcal
Music juan Carlos Cobian (1936) ( Arg )+
Φλώριδα 29/6/01
Θέλω να μεθύσω την καρδιά
να ξεχάσει σφάλματα μου
κάποια λάθη μου παλιά.
Και οι τύψεις είναι ο λόγος
που ζητάω να μου πούνε
εάν έφταιξα στ’αλήθεια
όταν έκανα το λάθος
να σε διώξω ενώ ζητούσες
μιά συγνώμη αληθινά
Θέλω να πληρώσω ακριβά
να ξωφλήσω μιά γιά πάντα
πως σου φέρθηκα σκληρά.
Νοστάλγησα
τα δυό χείλη τα καυτά σου
την ανάσα, τ’άρωμα σου
που την μέθη τους δεν χόρταινα.
Επόθησα απ’τα χέρια τα ζεστά σου
καποια χάδια πύρινα σου
και ας μου κάνουν βαθύ έγκαυμα.
Εζήτησα να ξανάρθεις στα όνειρα μου
εφιάλτης και ας τρομάξω
και ας ξυπνήσω φοβισμένος (η) τελικά.
Όμως στην άθλια ζωή
να ξανάβρω την αγάπη
που ’λειψε πολύ.
Θέλω να ναρκώσω την ψυχή
να της σβήσω αγωνίες
μια ανάμνηση θολή.
Και ίσως έτσι να ξανάρθει
η ηρεμία πού ’χω χάσει
να ξανάρθει η γαλήνη.
Ν’αναστήσω την χαρά μου
την χαρά πού’χα στα χέρια
και την σκότωσα κι αυτή.
Θέλω ένα θαύμα να συμβεί
πίσω πάλι να σε φέρει
να σε ζήσω απ’ την αρχή.
@ Ανώνυμος: Σε ευχαριστώ πολύ. ΥΠΕΡΟΧΟ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή