Ο ΕΡΩΣ ΜΕΘ' ΥΜΩΝ!

FRANCESCO PETRARCA


[ΚΑΥΤΟΙ ΑΝΑΣΤΕΝΑΓΜΟΙ, ΤΡΑΒΑΤΕ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ...]

Καυτοί αναστεναγμοί, τραβάτε στην καρδιά της, που ’ναι κρύα·
τον πάγο σπάστε, που το σπλάχνος μάχεται εντός της·
κι αν των θνητών οι προσευχές στον ουρανό, στο φως της,
ακούγονται, ρωτήστε την πού θά ’βρω εγώ τη σωτηρία:

στο θάνατο ή στον οίκτο; Ανέβα, σκέψη, νά ’πεις στην Κυρία
γι’ Αυτήν τί κρύβω εκεί που δεν μπορεί να δει· και δώσ’ της
μαντάτο, της Σκληρής, μην ανεχτεί να γίνω χρεώστης
της πλάνης της ερωτικής που φέρνει πάντα απελπισία.

Τραβάτε, σκέψεις, στεναγμοί, να πείτε εσείς σ’ Εκείνη
πως ζω οδυρόμενος εδώ στο νέφος των κλαυθμών
και πως εκεί ψηλά παιανίζει ειρηνική γαλήνη.

Τραβάτε δίχως φόβο, μιας και ο Έρως μεθ’ υμών –
μπορεί δε να κοπάσει και της μοίρας το μπουρίνι,
αν κρίνω από τον ήλιο τον λαμπρό των ουρανών!...



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.