ΑΦΥΠΝΙΖΩ ΤΟ ΦΡΕΝΟ

ΑΘΗΝΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ


Η ΦΥΣΗ ΑΜΥΝΕΤΑΙ ΜΕΣ’ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ

Οι αλχημιστές ήταν πρίγκηπες,
σαν
έριχναν το νιτρικό οξύ στη γλυκερίνη
λύκοι κατέβαιναν σαν παγετώνες
και το μαλλί των προβάτων μάκραινε·
μέχρι να γίνει ο τρόμος αόρατος.

Είν’ άσυλο το πείραμα συναισθημάτων.

Ο μελανόμορφος ηλεκτρισμός
του διακόπτη φυλακισμένος
και η φυγόκεντρος
όταν για χάρη της αφυπνίζω το φρένο
είναι δυνάμεις χθόνιες, με χρησιμποποιούν.

Όταν θελήσουν, διεγείρονται για μιαν οριακή τριβή με τον Άδη.




Από το βιβλίο: Αθηνά Παπαδάκη, «Ωρχροτάτη έως του λευκού», Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 1989, σελ. 37.