ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
ΤΟΥ ΜΑΓΑΖΙΟΥ
Τα τύλιξε προσεκτικά, με τάξι
σε πράσινο πολύτιμο μετάξι.
Από ρουμπίνια ρόδα, από μαργαριτάρια κρίνοι,
από αμεθύστους μενεξέδες. Ως αυτός τα κρίνει,
τα θέλησε, τα βλέπει ωραία· όχι όπως στην φύσι
τα είδεν ή τα σπούδασε. Μες στο ταμείον θα τ' αφίσει,
δείγμα της τολμηρής δουλειάς του και ικανής.
Στο μαγαζί σαν μπει αγοραστής κανείς
βγάζει απ' τες θήκες άλλα και πουλεί -περίφημα στολίδια-
βραχιόλια, αλυσίδες, περιδέραια, και δαχτυλίδια.
Το υλικό της ανάρτησης μάς το έστειλε η εικονιζόμενη φίλη του ιστολογίου. κ. Yamila Diaz.
Μέγας ο Καβάφης!Αξεπέραστος θα τολμούσα να πω!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Συνελής Ιωάννης. Αξεπέραστος σίγουρα - από ποιον άλλωστε;! Πρώτος όμως; Γειά σου, Γιάννη.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Συνελής Ιωάννης: Η θεία σου η Πόλυ ερωτά ποιό είναι το αγαπημένο σου ποίημα από το έργο του Καβάφη. Σε χαιρετά επίσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι εννοείτε όμως πρώτος? Έχετε υπόψιν σας κάποιον?
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει ένα ποίημα εκτός από την Ιθάκη, που πιστεύω ότι είναι αριστούργημα, αντιπροσωπευτικό της τέχνης του Καβάφη. Το αντιγράφω
ΑπάντησηΔιαγραφήΤεχνητά Άνθη
Δεν θέλω τους αληθινούς ναρκίσσους — μηδέ κρίνοι
μ’ αρέσουν, μηδέ ρόδ’ αληθινά.
Τους τετριμμένους, τους κοινούς κήπους κοσμούν. Με δίνει
η σάρκα των πικρία, κούρασι, κι οδύνη —
τα κάλλη των βαρυούμαι τα φθαρτά.
Δώστε με άνθη τεχνητά — οι δόξες του τσινιού και του μετάλλου —
που δεν μαραίνονται και δεν σαπίζουν, με μορφές που δεν γερνούν.
Άνθη των εξαισίων κήπων ενός τόπου άλλου,
που Θεωρίες, και Pυθμοί, και Γνώσεις κατοικούν.
Άνθη αγαπώ από υαλί ή από χρυσό πλασμένα,
της Τέχνης της πιστής δώρα πιστά·
με χρώματ’ απ’ τα φυσικά πιο εύμορφα βαμμένα,
και με σεντέφι και με σμάλτο δουλευμένα,
με φύλλα και κλωνάρια ιδανικά.
Παίρνουν την χάρι των από σοφή κι αγνότατη Καλαισθησία·
μέσα στα χώματα δεν φύτρωσαν και μες στες λάσπες ρυπαρά.
Εάν δεν έχουν άρωμα, θα χύσουμ’ ευωδία,
θα κάψουμ’ εμπροστά των μύρα αισθηματικά.
(Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993)
@ @ Συνελής Ιωάννης: Ο πρώτος είναι εκείνος που πρώτος έγραψε μεγάλη ποίηση στα νέα ελληνικά! Και είναι δύο! Κατά χρονολογική σειρά: ο μαστρο-Βιτσέντζος από την Στείαν και ο κόντε-Σάλαμον οχ το Τζάντε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ θεία σου η Πόλυ σε ευχαριστεί (και σε συγχαίρει για την επιλογή).