JORGE LUÍS BORGES
ΕΝΑ ΚΛΕΙΔΙ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αμπαρβανέν, Φαρίας, ίσως Πινέδο,
φυλάνε ακόμα, από της Ισπανίας
τους ανόσιους διωγμούς μακριά τώρα,
το κλειδί κάποιου σπιτιού στο Τολέδο.
Ελεύθεροι πιά από φόβους κι ελπίδες,
κοιτάζουν το κλειδί καθώς βραδυάζει·
ο μπρούντζος κρύβει παρελθόν και αποστάσεις,
λάμψη απαλή και απόμακρη πικρία.
Τώρα που η πόρτα του έχει πιά γίνει στάχτη,
το μέταλλό του γίνεται κλείδα της διασποράς
και του ανέμου, όμοιο με κείνο το άλλο
το κλειδί του αδύτου που πέταξε κάποιος
μες στο γαλάζιο, όιταν ο ρωμαίος όρμησε με βία
και κάποιο χέρι τ’ άρπαξε στον ουρανό.
Μετάφραση: Δημήτρης Καλοκύρης.
Από το βιβλίο: Χόρχε Λουίς Μπόρχες, «Ποιήματα», μετάφραση, εισαγωγή, σχόλια Δημήτρης Καλοκύρης, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2006, σελ. 90.
"Basta mi nombre ke me yamo Abravalel" και για τους αναγνώστες σας, "Με λένε Αμπραβανέλ και αυτό αρκεί."
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια μορφή της Ισπανικής Εβραϊκής κοινότητας με απαρράμιλο ηρωϊσμό, που αρνήθηκε να εκχριστιανισθεί και προτίμησε την εξορία.
Μου ήρθε αυθόρμητα στο μυαλό, διαβάζοντας την ανάρτησή σας αυτή.
@ Μάρκος Γκανής: Πρόκειται για σπουδαίο ποίημα, από τα καλύτερα του Μπόρχες. Ευχαριστώ πάρα πολύ για την αναφορά.
ΑπάντησηΔιαγραφή