Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009
ΜΟΝΤΑΛΕ!
EUGENIO MONTALE
MAESTRALE
S'è rifatta la calma
nell'aria: tra gli scogli parlotta la maretta.
Sulla costa quietata, nei broli, qualche palma
a pena svetta.
Una carezza disfiora
la linea del mare e la scompiglia
un attimo, soffio lieve che vi s'infrange e ancora
il cammino ripiglia.
Lameggia nella chiaria
la vasta distesa, s'increspa, indi si spiana beata
e specchia nel suo cuore vasto codesta povera mia
vita turbata.
O mio tronco che additi,
in questa ebrietudine tarda,
ogni rinato aspetto coi germogli fioriti
sulle tue mani, guarda:
sotto l'azzurro fitto
del cielo qualche uccello di mare se ne va;
né sosta mai: perché tutte le immagini portano scritto:
"più in là"!
Το ποίημα μάς το έστειλε η φίλη του ιστολογίου κ. Abigail Clancy ("οπισθία όψις", όπως θα έλεγε και ο Νίκος Εγγονόπουλος).
κύριε καθηγητά
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι η εμπρόσθια όψις, ας μην το λέει ο Εγγονόπουλος, καλή θα ταν να την βλέπαμε. Την άνευ(δεν μας ενδιαφέρει η οπτική γωνία)..., άσε δεν το συζητώ. Μήπως έχουμε κανένα κονέ με την κ Abigail Clancy, να μας βοηθήσει;
@ ΑΧΙ: Άμα είχαμε, φίλτατε, ιδιαίτερο κονέ, θα αποδεικνυόμασταν (ημείς προσωπικώς) σκληροί εγωιστές, και δεν θα σας δίναμε τίποτα. Θα αναζητήσω και την εμπροσθία όψι, και να βρω τίποτα, το ποστάρω! χαίρε!
ΑπάντησηΔιαγραφή