ΔΥΟ ΝΕΥΜΑΤΑ

ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΛΙΩΤΗΣ


15 [ΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ]

Πώς και να υπάρχεις έξω από τις λέξεις
και μέσα τους και πάλι να σε βρίσκω
είναι δικό σου πια αυτό το ρίσκο
που θες να κατοικείς για να διαλέξεις.

Μαζί με το φεγγάρι που ανεβαίνει
πυκνώνοντας γύρω απ’ το μίσος πλήθη
μια στιγμή πριν το βούλιαγμα στη λήθη
και μόνο τ’ όνομά σου τα τρελαίνει.

Μ’ αυτό το μίσος φτιάχνω ένα στεφάνι
λουλούδια λέξεις πάνω στα μαλλιά σου
κι όλα τα τέρατα φεύγουν μακριά σου
καθώς το ποίημα ορατή σε κάνει.

Κάνε ένα νεύμα λύπης στους χαμένους
κι ένα χαράς προς τους ερωτευμένους.




Από το βιβλίο: Βασίλης Λαλιώτης, «Η μνηστή της Κορίνθου», Ενδυμίων, Αθήνα 2008, σελ. 21.