ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ ΤΟΥ ΜΠΡΕΧΤ ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΕΝΟ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΚΑΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ

BERTOLT BRECHT


ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΦΡΑΣΗ «ΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗ ΦΕΡΝΕΙ», ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΣΥΧΝΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΜΕ

Όταν βλέπουν το ζευγά το βόδι να κεντρίζει,
γιατί το ξύλινο πανάρχαιο αλέτρι του
στα πετρολίθαρα τού χέρσου χωραφιού εκόλλησε,
φωνάζουν «Οποία ωμότης!» καθόσον αντιλαμβάνονται
πως με τη βουκέντρα το υνί δεν ξεκολλάει –
και νομίζουν όλοι τότε πως σχέδιο δεν υπάρχει,
ενώ στην πραγματικότητα
το σχέδιο ναι μεν υπάρχει,
πλην όμως είναι πήχτρα στα λάθη.

Εξ άλλου πώς να γίνει, αλήθεια,
η καλοσύνη να μπορέσει μόνη της
αυτό το τερατώδες στίψιμο των ανθρώπων
και αυτόν τον τεράστιο τροχό που τους κάνει κοπριά
να τον κρατήσει καθαρό και εν λειτουργία;
Να ελπίζουμε τάχα
πως δεν θα ξανακλαπεί
το γάλα απ’ των παιδιών το στόμα,
άμα διδαχθεί ο κλέφτης ν’ αγαπά τον πλησίον του;

Αν η βαρβαρότητα τη βαρβαρότητα φέρνει,
τότε και την καλοσύνη η καλοσύνη γεννά, και είναι ανίκητη,
οπότε και η ομορφιά είναι όμορφη, ακόμα και όταν
είναι μέσα στην κοπριά ώς το σαγώνι της χωμένη.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.