GUILLAUME APOLLINAIRE
LES COLCHIQUES
Le pré est vénéneux mais joli en automne
Les vaches y paissant
Lentement s'empoisonnent
Le colchique couleur de cerne et de lilas
Y fleurit tes yeux sont comme cette fleur-là
Violâtres comme leur cerne et comme cet automne
Et ma vie pour tes yeux lentement s'empoisonne
Les enfants de l'école viennent avec fracas
Vêtus de hoquetons et jouant de l'harmonica
Ils cueillent les colchiques qui sont comme des mères
Filles de leurs filles et sont couleur de tes paupières
Qui battent comme les fleurs battent au vent dément
Le gardien du troupeau chante tout doucement
Tandis que lentes et meuglant les vaches abandonnent
Pour toujours ce grand pré mal fleuri par l'automne
Από τη συλλογή «Alcools» (1913).
Εχω περάσει ωρες, μερες και χρονια παλευοντας με τον Απολιναίρ. Λέτσος, ακαλαίσθητη εμφάνιση, πληθωρικός, με λεξιλόγιο κάθε άλλο κόσμιο, ένας καλλιτέχνης, ένας ποιητής, ένας από τους μποέμ που έστησαν σχολές στις αρχές του 21ου αιώνα και μέχρι σήμερα δεν λενε να ξεκολλήσουν από πάνω μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ ritsmas: Αναζητήστε -αν δεν το έχετε- το ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΩΝ ΖΩΩΝ σε μετάφραση Νίκου Παπαδόπουλου (Εκδόσεις Διάττων / Καστανιώτης). Σας χαιρετώ.
ΑπάντησηΔιαγραφή