ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ


ΟΡΦΕΑΣ

Αοιδέ, που τρέχεις στην τυφλήν ειρκτή της νύχτας νά ’δεις
τη σύζυγό σου μες στη λήθη, ω, μη βαρυγκομήσεις
που αντί γι’ αυτήν εμένα εις τούτο τ’ άντρο, που ’χτισ’ ο Άδης,
θε νά ’δεις – με άξια πνεύματα έφτασα κι εγώ επίσης.

Βασανιστήκαμε να ρθούμ’ εδώ, σ’ εσέ, οπού άδεις
για τον φριχτό τον τόπο αυτόν, να μας πληροφορήσεις·
η απόκρυφη του Ερέβους συνοδεία μαζί εκελάδει σ’
έν’ άσμα που θεός λαλούσε για τον κόσμο ειδήσεις.

Κατέβα, και για δώρο ανέβασ’ το Αληθές εδώ. Το
ποθούν πολύ οι ψυχές μας – γιατί ’ναι, ναι, η Αλήθεια,
καθώς γνωρίζεις, μέγα θεϊκό καλό και πρώτο.

Κι ωσότου ρθεί του νόστου σου η στιγμή, που θά ’ναι ως νίκη,
εμείς δαφνόκλαρα θα στρώνουμε στης γης τα στήθια
εσύ για να πατήσεις, και μ’ εσέ και η Ευρυδίκη.




Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.