ΜΥΣΤΗΡΙΟ...

ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΚΑΛΟΥ


ΣΙΛΟΥΕΤΤΑ

Ψηλή! Πόσο ψηλή! τ’ ανάστημά της,
κυπαρισσιού ουρανόφταστη λαμπάδα,
σαν άγαλμα θεάς φέγγει η θωριά της.
Καρυάτιδα, που ζούσε στην Ελλάδα.

Πλούσια τα καστανά σγουρά μαλλιά της
πλεγμένα σε στεφάνι μεταξένιο
άφθαστο πλαίσιο η βελούδινη ματιά της
που κλείνει κόσμο γελαστό, παραμυθένιο.

Κι είν’ η φωνή της μελωδία που ξεχύνει,
αγνών ψυχών γλυκόηχο εμβατήριο
αγάλια, αγάλια στα υπερκόσμια σ’ αφήνει,
εκεί όπου τα πάντα είναι μυστήριο...



Από την ποιητική συλλογή «Φεγγαρόχαρη», 1954.