Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008
ΧΟΥΑΝ ΧΕΛΜΑΝ!
JUAN GELMAN
GOTÁN
Esa mujer se parecía a la palabra nunca,
desde la nuca le subía un encanto particular
una especie de olvido donde guardar los ojos,
esa mujer se me instalaba en el costado izquierdo.
Atención atención yo gritaba atención
pero ella invadía como el amor, como la noche,
las últimas señales que hice para el otoño
se acostaron tranquilas bajo el oleaje de sus manos.
Dentro de mí estallaron ruidos secos,
caían a pedazos la furia, la tristeza,
la señora llovía dulcemente
sobre mis huesos parados en la soledad.
Cuando se fue yo tiritaba como un condenado,
con un cuchillo brusco me maté,
voy a pasar toda la muerte tendido con su nombre,
él moverá mi boca por la última vez.
Το ποίημα μάς το έστειλε ο εικονιζόμενος φίλος του ιστολογίου και συμπατριώτης του ποιητή κ. Λουσιάνο Γκαγέτι.
κ.καθηγητά
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαίνεται ότι οι μεγάλοι παίχτες διαβάζουν ποίηση, όπως ο κ.Γκαγιέτι. Γιαυτό "ποιεί" στο τεραίν. Βλέπω ότι προτείνει κιόλας. Σε αντιπαράθεση σας προτείνω να διαβάσετε το 24ωρο του Σίλβα Κλέιτον στην εφημερίδα «Τα νέα». Ούτε λέξη για ποίηση. http://assets.in.gr/AssetService/Image.ashx?t=2&pg=136489&
@ AXI: Ευχαριστώ για την αποστολή. Θα το δω αύριο. Ο Γκαγέτι ή -επί το αργεντινικότερον- Γκαζέτι είναι ο ίδιος ποιητής! Μέγας ποιητής!
ΑπάντησηΔιαγραφή