ΚΟΡΤΑΣΑΡ!

JULIO CORTÁZAR


BOLERO

Qué vanidad imaginar
que puedo darte todo, el amor y la dicha,
itinerarios, música, juguetes.
Es cierto que es así:
todo lo mío te lo doy, es cierto,
pero todo lo mío no te basta
como a mí no me basta que me des
todo lo tuyo.

Por eso no seremos nunca
la pareja perfecta, la tarjeta postal,
si no somos capaces de aceptar
que sólo en la aritmética
el dos nace del uno más el uno.

Por ahí un papelito
que solamente dice:

Siempre fuiste mi espejo,
quiero decir que para verme tenía que mirarte.


**************************


ΜΠΟΛΕΡΟ

Πόση ματαιοδοξία, σαν φανταζόμουν
πως τα πάντα εγώ μπορώ να σου τα δώσω:
την αγάπη και την ευτυχία,
οδηγίες και μουσική και παίξιμο.
Ένα είναι βέβαιο:
καθετί δικό μου σου το δίνω, να 'σαι βέβαιη.
μόνο που, ό,τι και να σου δώσω, δε σου αρκεί,
όπως κι εμένα δε μου αρκεί
ό,τι δικό σου κι αν μου δώσεις.

Γι' αυτό, ποτέ δε θα γίνουμε
το ζευγάρι το άψογο, η μία και αυτή καρτ ποστάλ,
αν δεν είμαστε σε θέση να παραδεχτούμε
ότι μόνο στην αριθμητική
ένα κι ένα κάνει δύο.

Έτσι, αρκεί ένα ραβασάκι
που απλά και μόνο γράφει:

Πάντα υπήρξες ο καθρέφτης μου.
θέλω να πω, για να δω εμένα, έπρεπε εσένα να κοιτάζω.



Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη.


Το υλικό της ανάρτησης μάς το έστειλε η εκλεκτή φίλη κ. Armelle Deutsch.