ΟΣ' ΑΣΤΡΑ ΑΝΑΒΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΙ ΟΣΕΣ ΦΩΝΕΣ Η ΤΕΧΝΗ

Η ανάρτηση αυτή αφιερώνεται στον Άνθρωπο Χωρίς Ιδιότητες.

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ


ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ

Πανύψηλος τινάζεται ο γερός κορμός σε τούτο
εδώ το χώμα, οπού ’ν’ του βίου λίκνο, μα και τάφος·
απάνω-απάνω στο κορμί του η φυλλωσιά τεράστιο
κομμάτι ειρηνικού, πασίγλυκου αγκαλιάζει αγέρα·
πλην έρημη καθόλου δεν στενάζει η χλωρωσιά του:
στο κάθε φύλλο της ευφρόσυνο φυσά ένα πνεύμα,
κι ολάκερό του το υψηλότατο δεντρίν αστράφτει
και τραγουδολογά, στ’ αντίπερα μακριά δονώντας
όσ’ άστρα ανάβει ο ουρανός κι όσες φωνές η τέχνη.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.