ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥΣ

BERTOLT BRECHT


ΣΟΝΕΤΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΚΟ

Εξ απαλών ονύχων το Κακό με απασχολούσε
πρωτίστως. Μα είταν δύσκολο. Και ουδέν ποτέ ανευρέθη,
καθώς με πάθος μέτραγα πληγές και ξένων έθη:
τί ασήμαντο τα θύματά μου κάναν κρότο! Ζούσε

συνήθως σε διαθήκες γέρων χλωμούτσικη (με ρύμη
ανοίας) μια πράξη θεάρεστη, καλή. Διό, φθόνος πρύμνης
ως προς την πλώρη δεν υπάρχει πια. Έλλειψη μερίμνης
στη δόξα επέτρεψε να τρέξει από την τρύπια μνήμη

και να χυθεί. Ο κόσμος τζάμπα αλλοιθωρίζει τέλεια,
μπας και δει Αυτόν που το κεφάλι έχει αδυναμία
να κόβει απ’ το κορμί. Πού μένει; Ολίγιστα σημεία

το μαρτυρούν στη γη. Όλες οι πληγές πια γιατρευτήκαν!
Οι ελάχιστοι εκλεκτοί, που με περισσήν επιμέλεια
σημάδεψαν, στον τάφο πριν την ώρα τους βρεθήκαν.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.