ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΛΛΟΝΕΣ

BERTOLT BRECHT


ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ 'ΓΡΑΨΕ Ο ΔΑΝΤΗΣ ΣΤΗ ΒΕΑΤΡΙΚΗ

Επάνω στον κονισαλέο της Κόρης Τάφο,
που Εκείνος, μολονότι σκιά της είχε γίνει,
ουδέποτε έκαμε δικιά του, δεν σε αφήνει
ανέγγιχτον το όνομά της – σε ταράζει. Γράφω

ναι, διότι Α υ τ ό ς μας διέταξε στη θύμησή μας
να την βαστούμε: με τους στίχους που της έγραψε·
και μέχρι τώρα, εδώ, το μόνο που δεν έλειψε
τα εφύμνιά του είν’ γι’ Αυτήν, που τέρπουνε τ’ αφτί μας.

Μακάρι, αχ, νά ’ξερε τί νόμο εθέσπιζε, όταν
ακμαίους λόγους στράτευε να υμνήσει ό,τι
θωρούσε μεν, μα δεν τ’ ακούμπησε. Και η πρώτη

επίπτωση; Έκπαλαι άρχισε και λογιζόταν
για καλλονή όποια στο διάβα μας προβαίνει,
και ερωτική όποια θεόστεγνη για πάντα μένει.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.