ΨΟΦΙΜΙ ΕΓΙΝΗΚΕ ΚΙ ΑΥΤΗ ΜΕΣ ΣΤΑ ΨΟΦΙΜΙΑ

BERTOLT BRECHT


ΤΟ ΠΝΙΓΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ

1
Σαν πνίγηκε, διαπλέχοντας μικρά ρυάκια,
ξεβράστηκε σε ποταμούς μεγάλους· χάρη
στον ολογάλανο ουρανό δυό συννεφάκια
εφάνηκε πως καλοπιάναν το κουφάρι.

2
Χορτάρια-φύκια απάνω της σωρός πιασμένα·
ασήκωτο το βάρος απ’ τα ενάλια είδη
που, όπως είσαν στο κορμί της μπερδεμένα,
της χιλιοδυσκολεύαν το έσχατο ταξίδι.

3
Μα κι ο ουρανός —μουτζούρα—, μόλις ήρθε βράδυ,
τ’ αστέρια εκούναγε στη μαύρη αιώρα του αέρα·
το φως της άλλης μέρας πήρε το σκοτάδι,
που εξαναγύρισε σαν έγινεν εσπέρα.

4
Ωχρά μες στο νερό σαπίζανε τα οστά της·
και τον Θεό ακόμη απώθησε η φριχτή ασχήμια —
την ξέχασ’ εκεί... Μείναν μόνο τα μαλλιά της:
ψοφίμι εγίνηκε κι αυτή μες στα ψοφίμια.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.


******************************

BERTOLT BRECHT


VOM ERTRUNKENEN MÄDCHEN

1
Als sie ertrunken war und hinunterschwamm
Von den Bächen in die größeren Flüsse
Schien der Opal des Himmels sehr wundersam
Als ob er die Leiche begütigen müsse.

2
Tang und Algen hielten sich an ihr ein
So daß sie langsam viel schwerer ward.
Kühl die Fische schwammen an ihrem Bein
Pflanzen und Tiere beschwerten noch ihre letzte Fahrt.

3
Und der Himmel ward abends dunkel wie Rauch
Und hielt nachts mit den Sternen das Licht in der Schwebe.
Aber früh ward er hell, daß es auch
Noch für sie Morgen und Abend gebe.

4
Als ihr bleicher Leib im Wasser verfaulet war
Geschah es (sehr langsam), daß Gott sie allmählich vergaß
Erst ihr Gesicht, dann die Hände und ganz zuletzt erst ihr Haar.
Dann ward sie Aas in Flüssen mit vielem Aas.