ΣΤΑ ΘΡΑΝΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ...

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ


Ο ΣΙΟΡ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΟΥ ΙΟΝΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟ ΕΤΟΣ 2003-04

               Στον Διονύση Σαββόπουλο

Ακούσατε, ακούσατε!
απόψε εις την πόλιν μας
ο θίασος του Θεάτρου Σκιών
του Γιώργαρου θα παρου-

   (Χάνεται, σβήνει η φωνή του μεγάφωνου,
   καθώς στρίβει το αυτοκίνητο προς τη Γαρίτσα.
   Ακούγεται τότε ξαφνική και αναπάντεχη
   η φωνή του τραγουδιστή που σχολιάζει.)

Έχει και τί, έχει και πώς,
σαν σε τρώει ο πωπός·
Happy Day κάποτε σκάει
στσού Κορφούς σε κουβαλάει
   και σε κάνει και δεττό-
   ρο εσέ, σκυλί αμολυτό.

Αφού ελούφαρες στρατό,
σ’ εμάζωνε το 100
και σε πήγαινε να πεις
τραγουδάκια της δραχμής
   στα φαντάρια που στενά-
   ζουν στης θητείας τα στενά.

Ήρθες και στην Κορυφώ,
κι έψαχνα πού να κρυφτώ
με τη νάυλον σημαία
στην παράγκα τη μοιραία,
   που με τρώει, μα δεν με σώζει,
   τον γελοίο Καραγκιόζη.

Πάλι καλά που στ’ ΑΕΙ
dura lex καλά κρατεί.
Με τη φόρα που ’χες πάρει
παρά λίγο νά ’χες πάει
   ναν τους πείς ό,τι φελάς
   με σπόνσορά σου την ΕΛΑΣ.

Στο νησί του Σολωμού
κοκκινόκωλη μαϊμού
στο νησί του Πολυλά
παλαβάδες αμολά
   που φτιάνουνε μιαν αρμαθιά·
   μα χαιρετάει με τη γροθιά.

Δίχως διδακτορικό
και με πτυχίο εικονικό,
όρμησες λαύρος, βραστός,
σα μουλωχτός μικροαστός,
   –έχει και τί, έχει και πού–
   σ τ α θ ρ α ν ί α τ ο υ λ α ο ύ !

Α, σιόρ Νιόνιο, α, σιόρ Νιό-,
δεν σού ’μεινε σταλιά νιονιό,
και δάσκαλος με το στανιό
γίνηκες –όρνιο– στο Ιόνιο…
   Καημό τό ’χες αιώνιοι,
   κι εγώ ήπια το κώνειο...



Από το βιβλίο: Γιώργος Κεντρωτής, «Με απ’ όλα μέσα», Τυπωθήτω, Αθήνα 2006, σελ 19-20.