ΑΝΑΛΑΤΑ ΤΑ ΒΡΙΣΚΩ ΚΟΛΟΚΥΘΙΑ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΣ (1832-1896)


ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Του γκιόνη όποιος λέει πως η φωνή
στης φύσης τη μεγάλη αρμονία
δεν είναι αναγκαία –με συγχωρεί–
μα λέει μια μεγάλη ανοησία...
Μονότονο θα ήτανε το αηδόνι,
εάν δεν ήταν κι η φωνή του γκιόνη.

Γκιόνη φωνή κιαι αυτά τα στιχουργήματα
είναι, οπού τη νύχτα αντηχάει.
Δεν είναι από εκείνα τα ποιήματα
οπού η Μούσα μας κανοναρχάει...
Και αν κανένας τέτοια τα προσμένη,
Η γνώμη του θα έβγη γελασμένη.

Συμπέρασμα λοιπόν, λεπτό δεν δίνω
τί τύχη θε να λάβουν... Δεν με μέλει,
αν κανένας Ροΐδης... Τον αφήνω
ελεύθερον να ψάλη ό,τι θέλει…
Γιατί πρώτος κι εγώ –μα την αλήθεια! –
ανάλατα τα βρίσκω κολοκύθια.


Από τα «Έργα αργίας», Εν Αθήναις, Τυπογραφείον της Ενώσεως, 1883.