ICH BEDANKE MICH, LIEBER MEISTER!

ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΥΤΣΟΥΡΕΛΗΣ


ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΓΥΡΙΣΜΟΥ
(πάνω σ’ ένα θέμα της Βιολέτας Πάρρα)

     του Γιώργου Κεντρωτή

Με τη βροχή στον ώμο
τον άνεμο αγκαλιά
πήρε μι’ αυγή το δρόμο
που παίρνουν τα πουλιά

Γι’ άλλη τραβάει πατρίδα
πότε ξανά θα ’ρθει ;
να γίνει η πίκρα ελπίδα
η μοναξιά γιορτή

Μήνες περάσαν, στέλνει
γραφή περγαμηνή
σύννεφο πάει, τον φέρνει
σε χώρα μακρινή

Λέει, στο Βορρά κοντεύει
στον τόπο του χιονιά
μες στους γκρεμούς παλεύει
τη γκρίζα θύελλα

Στ’ ακρόβραχα βαστιέται
σε μια γυμνή κορφή
κι από ’κει αναρωτιέται
τι πράγμα είναι η ζωή

Λεπίδι το χαλάζι
ο αγέρας μαχαιριές
ο χάρος τού φωνάζει
απ’ όλες τις μεριές

Στο κρύο το χώμα πέφτει
ένας ανθός ζεστός
στου νου του τον καθρέφτη
βουλιάζει ο ουρανός

Βλέπει μια μαύρη θύρα
μια σκοτεινή πηγή
μια σκεβρωμένη Μοίρα
να κόβει την κλωστή

Στα μάτια του σαν αίμα
στάζει στερνό το φως :
ναι, η ζωή είναι ψέμα
και αλήθεια ο Θάνατος

**********************

Με τη βροχή στον ώμο
τον άνεμο αγκαλιά
βγήκε μι’ αυγή στο δρόμο
που βγαίνουν τα πουλιά

Σ’ άλλη έφτασε πατρίδα
ποτέ πια δεν θα ‘ρθει
να γίνει η πίκρα ελπίδα
η μοναξιά γιορτή