ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΡΥ ΑΠΟ ΝΕΡΟ...

FEDERICO GARCÍA LORCA


ΓΑΘΕΛΑ ΤΗΣ ΦΥΓΗΣ

Εχάθηκα πολλές φορές στη θάλασσα
κι είχα τ’ αφτί γεμάτο λούλουδα φρεσκοκομμένα,
κι η γλώσσα μου είτανε γεμάτη αγάπη και αγωνία.
Πολλές φορές εχάθηκα στη θάλασσα,
ως χάνομαι και στην καρδιά κάτι παιδιών.

Δεν είναι νύχτα που θα δώσεις το φιλί
και δεν θα νιώσεις να χασκογελούν απρόσωποι όχλοι·
ούτ’ ένας δεν υπάρχει που θ’ αγγίξει νεογέννητο
και των αλόγων δεν θα λησμονήσει τα ασάλευτα κρανία.

Γιατί στο μέτωπο γυρεύουνε τα ρόδα νά ’βρουν
ένα σκληρό οστέινο τοπίο,
κι αυτό που νιώθουν πια τα χέρια των ανθρώπων
είν’ των ριζών μια μίμηση στο χώμα μέσα.

Ως χάνομαι μες στην καρδιά κάτι παιδιών,
εχάθηκα και πάμπολλες φορές στη θάλασσα.
Αν και δεν ξέρω γρυ από νερό, γυρεύω πάντα
τον θάνατο τον φωτεινό που θα με φάει.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.