Η ΒΡΟΧΗ ΤΟΥ ΕΝΑ ΡΟΔΟ ΜΙΣΑΝΟΙΧΤΟ

LUIS CERNUDA


QUISIERA ESTAR SOLO EN EL SUR

Quizá mis lentos ojos no verán más el sur
de ligeros paisajes dormidos en el aire,
con cuerpos a la sombra de ramas como flores
o huyendo en un galope de caballos furiosos.

El sur es un desierto que llora mientras canta,
y esa voz no se extingue como pájaro muerto;
hacia el mar encamina sus deseos amargos
abriendo un eco débil que vive lentamente.

En el sur tan distante quiero estar confundido.
La lluvia allí no es más que una rosa entreabierta;
su niebla misma ríe, risa blanca en el viento.
Su oscuridad, su luz son bellezas iguales.



************************************************


ΗΘΕΛΑ ΝΑ ’ΜΑΙ ΜΟΝΑΧΟΣ ΣΤΟ ΝΟΤΟ

Μπορεί τ΄ αργά μου μάτια να μη δουν πια το νότο
Των ελαφρών τοπίων των κοιμισμένων στον αέρα,
Με κορμιά στη σκιά των κλαριών σαν λουλούδια
Ή φεύγοντας στον καλπασμό αλόγων μανιασμένων.

Ο νότος είν' μια έρημος που κλαίει σαν τραγουδάει
Κι αυτή η φωνή δε σβήνεται όπως πουλί νεκρό
Ώς τη θάλασσα πάει τους πικρούς του τους πόθους
Κι ανοίγει μια απαλή ηχώ που ζει με τρόπο αργό.

Στο νότο τον απόμακρο θέλω νά 'μαι χαμένος.
Η βροχή δεν είν' άλλο εκεί από ένα ρόδο μισάνοιχτο,
Γελάει κι η καταχνιά του, γέλιο λευκό στον άνεμο,
Η σκοτεινιά, το φως του ομορφιές είναι όμοιες.



Μετάφραση: Βασίλης Λαλιώτης.