FRANCESCO PETRARCA
245 [: ΔΥΟ ΡΟΔΑ ΟΛΟΦΡΕΣΚΑ ΚΟΜΜΕΝΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ]
Δυό ρόδα ολόφρεσκα κομμένα στον παράδει-
σο, σαν ξημέρωσε προχτές η πρώτη μέρα
του Μάη, δώρο είν’ ωραίο, παλιού αμορόζου κέρα-
σμα, σ’ εραστές καινούργιους. Με μιλιά σα χάδι
τους είπε λόγια τρυφερά· με γέλιο αβράδυ-
αστο, που κι άγριον κάνει να ερωτεύεται, ρα-
ντίζει αστραπές παντού, και σβήνει η φοβέρα
του ζόφου – α γ ά π η α γ ν ή , με δίχως ασκημάδι.
«Οι τέλειοι, ιδού, της υφηλίου εραστές!» γελώντας
λέει και στενάζοντας ο γέρος. Στην αγκάλη
του τούς βαστούσε, να τους σώσει απ’ τα σκοτάδια.
Κι εμοίραζέ τους ρόδα, λόγια, φώτα. Ακώντας
τον καθαρίστηκε η καρδιά μου απ’ την αιθάλη.
Ω, ημέρα της χαράς! Ω, ευλογημένη ευφράδεια!
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
κύριε Κεντρωτή, ειλικρινώς, οι τόσοι διασκελισμοί δεν αποτελούν πρόβλημα;
ΑπάντησηΔιαγραφή@ ανώνυμος: Όσο πρόβλημα αποτελεί στη μουσική η ατονική μουσική και στις εικαστικές τέχνες η ανεικονικότητα ή αναντικειμενικότητα. Σημειώνω: το "μετάφρασμα" είναι πάντοτε νέα τέχνη.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ανώνυμος: Εννοείτε μήπως ότι είναι τελεία η μετάφραση;!