LUIS CERNUDA
QUISIERA ESTAR SOLO EN EL SUR
Quizá mis lentos ojos no verán más el sur
de ligeros paisajes dormidos en el aire,
con cuerpos a la sombra de ramas como flores
o huyendo en un galope de caballos furiosos.
El sur es un desierto que llora mientras canta,
y esa voz no se extingue como pájaro muerto;
hacia el mar encamina sus deseos amargos
abriendo un eco débil que vive lentamente.
En el sur tan distante quiero estar confundido.
La lluvia allí no es más que una rosa entreabierta;
su niebla misma ríe, risa blanca en el viento.
Su oscuridad, su luz son bellezas iguales.
*********************
ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟΣ ΣΤΟ ΝΟΤΟ
Ίσως τα κουρασμένα μου μάτια να μην δουν πια το νότο
Τα απόμακρα κοιμισμένα τοπία στον αέρα,
Με κορμιά στη σκιά των κλαδιών σαν λουλούδια
Ή δραπετεύοντας μ' έναν καλπασμό αχαλίνωτων αλόγων.
Ο νότος είναι μια έρημος που κλαίει ενώ τραγουδά,
Κι αυτή η φωνή δε σβήνει σαν ένα νεκρό πουλί·
Κατευθύνει προς τη θάλασσα τους πικρούς του πόθους
Ξεδιπλώνοντας έναν αδύναμο αντίλαλο που ζει νωχελικά.
Στον τόσο απόμακρο νότο θέλω να μπερδευτώ
Η βροχή εκεί δεν είναι πια ένα τριαντάφυλλο μισάνοιχτο,
Η ίδια η ομίχλη του, χαμογελά, χαμόγελο λευκό στον άνεμο.
Το σκοτάδι του, το φως του, είναι ομορφιές ολόιδιες.
Μετάφραση: Γητεύτρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου