ΣΤΑ ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ

ΚΩΣΤΑΣ ΟΥΡΑΝΗΣ


ΕΡΩΤΩΝ ΘΑΝΑΤΟΙ

Τα περασμένα μάταια ζητάω ν’ αναστήσω,
να ξαναζήσω τις στιγμές που επέρασες κοντά μου,
να θυμηθώ τα ονείρατα που εκάναμε τα βράδια,
όταν γαλήνη εγέμιζε κι ίσκιους η κάμαρά μου.
Τα γράμματά σου μάταια διαβάζω αργά, τις ώρες
που η σκέψη μας πλανιέται εδώ κι εκεί στα περασμένα,
όπως κανείς σ’ ένα βουβό γυρνάει κοιμητήρι,
διαβάζοντας ονόματα σε τάφους σκαλισμένα.
Του έρωτά μας το Βωμό τον γκρέμισαν τα χρόνια
κι εσύ που στάθηκες για μέ η Πολυαγαπημένη
στη μνήμη μου είσαι μακρινή, ψυχρή σαν πεθαμένη–
σαν πεθαμένη άλλων καιρών– μέσα σ’ υγρή μια κρύπτη,
που κείτεται μαρμάρινη, με χέρια σταυρωμένα…

Μα κάτι από το είναι μου επέθανε με σένα.



Από το βιβλίο: Κώστας Ουράνης, «Ποιήματα, εκλογή», επιμέλεια: Αλόη Σιδέρη, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα 1993, σελ. 46.