Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΑΤΟΣ

ΕΥΑ ΜΟΔΙΝΟΥ


ΕΝΑΓΙΣΜΟΙ

Δεν θα τα δούμε πια τα άσπρα σπίτια μας.
η προστατευτική σκιά των αγαθών θεών
μακραίνει πια από τη μαύρη μοίρα.

Μόνοι απομείναμε εδώ
χωρίς μι’ αφή του κόσμου προσκεφάλι
το χέρι μας τεντώνουμε στον αγέρα

κι η στάχτη των νεκρών στα σπλάχνα μας.

Ή μήπως είμαστε στον άλλο κόσμο ήδη
και πάνωθέ μας σπάζουν τα’ αγγεία των χοών
οι ζωντανοί;

Ποιός ξέρει τί εναγισμούς οφείλουνε ακόμα
οι ψυχές μας.

Ωστόσο ετούτα τα πολύτιμα τα βάζα
οι αρύβαλλοι, οι πυξίδες, τα κοσμήματα
μικρή παρηγοριά μας δίνουν

καθώς η μνήμη μας ατροφική
και δεν μπορούμε πια να δούμε
πώς κόπηκε το νήμα της ζωής μας

κι εδώ βρεθήκαμε γυμνοί στο μέγα Σκότος.



Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό της Κέρκυρας «ΠΟΡΦΥΡΑΣ», τόμος ΚΘ΄, τ. 127 (Απρίλιος – Ιούνιος 2008), σελ. 50.