ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ

GOETHE


ΕΝΑΤΟ ΕΛΕΓΕΙΟ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ [: ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΑΤΙΚΗ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ Η ΦΛΟΓΑ...]

Φθινοπωριάτικη ανεβαίνει η φλόγα στο συντροφικό μας τζάκι, εδώ στην ύπαιθρο·
  σπιθοβολάει και τρίζει έτσι όπως απ’ τα κούτσουρα εκτινάσσεται για πάνω.
Το πράγμα αυτό μ’ αρέσει πιο πολύ τα βράδυα, αφού, προτού
  γινούν τα λόγια κάρβουνα και τα σκεπάσει η στάχτη,
θα μού ’ρθει το γλυκό μου κοριτσάκι. Τότε ξανανάβουνε τα ξύλα,
  και η νύχτα γίνεται θερμή για μας γιορτή περίλαμπρη.
Χαράματα οι έγνοιες της μακριά μού την αρπάζουν απ’ την κοίτη των ερώτων
  μα, πριν να φύγει, πάντα θα σκαλίσει την εστία για ν’ αναστηθούν οι φλόγες της.
Σε τούτη μόνο τη μαργιόλα ο Έρωτας εδώρησε τη χάρη
  χαρά να δίνει ζωντανή βγαλμένη από τις στάχτες.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Αγνοώ ποιά είναι η εικονιζόμενη κυρία. Την "ψάρεψα" κυκλοφορούσα στο διαδίκτυο. Φοράει ωραία χρώματα - τα δύο ωραιότερα... Εικάζω ότι θα άρεσε και στον μεγάλο δάσκαλο. Γι' αυτό την "κρέμασα".