FRANCESCO PETRARCA
292 [: ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΤΟΣΟ ΠΑΘΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΣΑ]
Τα μάτια, που με τόσο πάθος τραγουδούσα·
τα μπράτσα και τα χέρια και τα πόδια και η όψη
που μ’ είχαν (και μαζί και μόνα) στα δύο κόψει
και ξένος μες στον φίλιο κόσμο επερπατούσα·
η κόμη (ο χρυσαφένιος ρύακας) που εκοιτούσα·
του αγγελικού της γέλιου η αστραπή, στα σώψυ-
χα μέσα που τον ουρανό έφερνέ μου σό-
ψιον, λίγη στάχτη είναι πια: η Καλλονή είναι α π ο ύ σ α.
Εγώ όμως ζω, στον πόνο μέσα και στη θλίψη·
χωρίς το φως, που τόσο ελάτρευα, έχω μείνει
– με σάπιο ξύλο σε φουρτούνα μόνος. Τα ύψη
της λύρας τής ερωτικής τα καταπίνει
ο θρήνος, που έως τρυγός τη φλέβα μού έχει στύψει
– απότιστο το πνεύμα, και άμουσο πια, σβήνει.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Η εικονιζόμενη φίλη είναι καινούργια στο ιστολόγιο. Λέγεται Aishwarya Rai.
Θαυμάσια επιλογή-και εμπνευσμένη μετάφραση Ειχα ως τωρα ζωγραφική , μουσική και κινηματογραφική ιταλοϊσπανική αντιπαράθεση Ευχαριστώ που παρέχεις και την ποιητική (λινκ ελευθερα εχεις πει!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε ξέχασες, Γιώργη, και με το σονέττο αυτό μου άνοιξε πάλι η όρεξη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου
Βολκώφ
@ Θεόδωρος Α. Πέππας: Βεβαίως και είναι ελεύθερη η αντιγραφή!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ θεοδόσης Βολκώφ: Δεν σε ξέχασα. Είναι ζήτημαάν έχω βρεθεί από τότε πέντε μέρες μαζεμένες στην Αθήνα. Θα είμαι εκεί από τι; 10 έως τις 30 Ιουλίου. Στείλε μου το η-μέιλ σου να σε ειδοποιήσω. Το βιβλίο είναι στην Αθήνα. Σε χαιρετώ