ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΣΠΟΝΤΑ...

GARCILASO DE LA VEGA


[ΚΥΡΑ ΜΟΥ, Τ’ ΟΤΙ ΜΟΥ ’ΧΕΙ ΛΑΧΕΙ ΝΑ ’Μ’ ΜΑΚΡΙΑ ΣΟΥ...]

Κυρά μου, τ’ ότι μού ’χει λάχει νά ’μ’ μακριά σου
κι αντέχω ν’ ανασαίνω, δίχως να πεθαίνω,
το κάνω για ό,τι από σένα έχω αγαπημένο
και για ό,τι θά ’θελα να χαίρομουν κοντά σου.

Μετά, όμως, μου συμβαίνει κάτι άλλο: φαντάσου
τη ζωή βαθιά να μ’ απελπίζει, και χαμένο
για πάντα νά ’ναι το καλό που ελπίζω. Μένω
έτσι ώς να λάμψει φως στα σώψυχα του δάσου...

Στη μάχη ετούτη που ’σαι απούσα... στο δοκίμι
ετούτο του έρωτα... είναι μέσα μου παρόντα,
μα μπερδεμένα, το καλό με το κακό – έ ν α!

Της αρμονίας δεν αισθάνομαι τη ρύμη.
Η μέρα με τη νύχτα μόνο από σπόντα
διαδέχονται η μια την άλλη – αλί μου εμένα!



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
"Κυρά" του ποιητή είναι η κυρία Alessandra Ambrosio, παλιά φίλη του ιστολογίου, που μας είχε στείλει και πρόσφατα ποίημά του.