ΚΕΒΕΔΟ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

FRANCISCO DE QUEVEDO


ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΥΡΓΟ

Αποσυρμένος στη γαλήνη της ερήμου,
εδώ, με λίγα, μα σοφά κιτάπια μένω.
Να ζω με τους νεκρούς και να μιλώ επιμένω
μαζί τους, με το στόμα που ’χω στην ψυχή μου.

Οι τεθνεώτες –καταδεχτικοί– δικοί μου
είναι άνθρωποι. Όχι πως εγώ τους ανασταίνω,
μα με τις αντιστίξεις της σιωπής τους μπαίνω
σ’ ένα όνειρο: πως ζωντανοί είναι στη ζωή μου.

Ψυχές μεγάλες, που μας στέρησε η κακία
του Χάρου, ο τιμητής ο Χρόνος τις διαθέτει
ελεύθερες να τις χαρούμε στα βιβλία.

Αγύριστος κι αν είν’ ο ρους, όπου ώρες και έτη
κυλάνε, πάντα αφήνει πίσω του σοφία,
καλοί να ζούμε καγαθοί με τη μελέτη.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.