ΤΟ ΕΤΕΡΟΝ

FEDERICO GARCÍA LORCA


ΚΑΣΙΔΑ ΤΟΥ ΧΕΡΙΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ

Άλλο δεν ποθώ παρά ένα χέρι –
χέρι λαβωμένο, εάν υπάρχει.
Άλλο δεν ποθώ παρά ένα χέρι –
χίλιες νύχτες κάνω δίχως κλίνη.

Θά ’τανε χλωμό κρινάκι ασβέστινο,
θά ’ταν περιστέρι που το δέσαν στην καρδιά μου,
φύλακας θε νά ’ταν, που τη νύχτα της μετάστασής μου,
στο φεγγάρι θ’ απαγόρευε εντελώς την είσοδο.

Άλλο δεν ποθώ παρά το χέρι εκείνο
για το καθημερινό το λάδι μου και τ’ ασπροσέντονο του ρόγχου.
Άλλον δεν ποθώ παρά το χέρι εκείνο,
ένα να ’χω του θανάτου μου φτερό κι ελόγου μου.

Όλα τ’ άλλα, ναι, περνούν… διαβήκαν:
κοκκινάδα ανώνυμη πια και άστρο ξέσβηστο.
Όλα τ’ άλλα, ναι, είναι το έτερον: θλιμμένος άνεμος
που φυσάει όποτε τα φύλλα φεύγουν και πετάνε κατά σμήνη.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.