EUGENIO MONTALE
MOTTETTIΤο ξέρεις, να σε ξαναχάσω
πρέπει, και δεν μπορώ.
Σα σημάδι διορθωμένο μου σαλεύει
κάθε έργο, κάθε κραυγή, κι η αρμυρή ακόμα
πνοή που πλημμυράει τους μώλους
και τη χλωμή άνοιξη κάνει
στη Σοττορίπα.
Τόπος από σιδερικά κι από δενδροφυτείες
σε δάσος μες στου αποσπερνού τη σκόνη.
Ασταμάτητο βούισμα έρχεται απόξω, σα νύχι
σπαράζει τα τζάμια. Το χαμένο ζητάω
σημάδι, το μόνο θύμημα που είχα σα χάρη
από σένα.
Κ’ η κόλαση είναι σίγουρη.
Μετάφραση: Μαργαρίτα Δαλμάτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου