ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ
ΦΟΒΕΡΟΣ ΑΠΟ ΜΕΙΛΙΧΙΟΤΗΤΑ
Φεύγω απ’ το στόμα μου φεύγω απ’ το μυαλό μου
δεν έχει όρια η κωμωδία της γλώσσας
τα διάπυρα σημάδια του Δήθεν εντειχισμένα στο στήθος.
Φεύγω απ’ τα χέρια μου φεύγω απ’ τη στύση
διατρέχοντας ηχηρά το νευρικό μου σύστημα
Είμαι σαν άκοπο βιβλίο που πάλιωσε
στα μαυρισμένα ράφια της θεότητας
διαθέτω μονάχα την Άνοιξη διαθέτω τ’ αστέρια
είμαι άλλωστε εγώ που ταρίχευσα
μαζεύοντας όσο μπόρεσα χημικό σκοτάδι –
την καθημερινότητα.
Από τη συλλογή: «Δυνατότητες και χρήση της ομιλίας», 1979.
Από το βιβλίο: Νίκος Καρούζος, «Τα ποιήματα Β΄ (1979-1991)», Ίκαρος, Αθήνας
1994, σελ. 21.
βαθύς και ελεύθερος σαν ύπνος
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτός ο γράφων.
@ abttha: Μέγας ποιητής. Θα βάλω πάλι αύριο Καρούζο.
ΑπάντησηΔιαγραφή"είναι ένας θάνατος να βγείς απ΄το εγώ σου κύριε μα όμως σε σώζει απ΄ το θάνατο"
ΑπάντησηΔιαγραφήσυνειρμός
μεγάλος ποιητής.Αναμένουμε!
@ κόκκινη κίσσα: Μπήκε ήδη!
ΑπάντησηΔιαγραφή