Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ Τ' ΑΣΤΡΑ

NÂZIM HIKMET


ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ

Όταν ετούτο τ’ άστρο που το φώς του
πέφτει τώρα στα μάτια μου σα μια χρυσή σταγόνα
όταν ετούτο τ’ άστρο πρώτη του φορά
έσκισε τα σκοτάδια του κενού
πάνου στη γης δεν ύπαρχε μήτε ένα πανδοχείο
Τ’ αστέρια είτανε γέρικα
Κ’ η γης είτανε βρεφος

Είναι μακριά από μας τ’ αστέρια
μακριά-μακριά, πολύ-πολύ μακριά
Ανάμεσα στ’ αστέρια η γη μας είναι μια κουκκίδα
μια τόση δα κουκκίδα
κ’ η Ασία τό ’να πέμπτο είναι της γης μας.
Μια χώρα της Ασίας είναι οι Ινδίες.
Μες στις Ινδίες μια πόλη είναι η Καλκούτα.
Ο Μπενερτζή δεν είναι παρά μοναχά ένας άνθρωπος
                 μες στην Καλκούτα.
Και, να, τι θέλω τώρα να σας πω:
Μες στις Ινδίες, μέσα στην πόλη της Καλκούτας
Φράξαν το δρόμο ενός ανθρώπου
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο που βάδιζε.
Να το λοιπόν
γιατί δεν καταδέχουμαι
να υψώσω το κεφάλι στ’ αστροφώτιστα διαστήματα.
Θα πείτε: τ’ άστρα είναι μακριά
κ’ η γη μας τόσο δα μικρή.
Ε, το λοιπόν ό,τι κι αν είναι τ’ άστρα
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα το λοιπόν πιο εκπληχτικό
και πιο επιβλητικό
και πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουν.



Μετάφραση: Γιάννης Ρίτσος.
Από το βιβλίο: Ναζίμ Χικμέτ, «Ποιήματα», πρόλογος και απόδοση Γιάννη Ρίτσου, έκτη έκδοση, Εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα 1976, σελ. 29-30.