ΤΟ ΧΑΛΑΣΜΕΝΟ ΠΑΠΟΥΤΣΙ

ΝΙΚΟΣ ΦΩΚΑΣ


Ο ΛΥΚΟΣ

Η χτεσινή νεροποντή κατέβασε ένα
Χαλασμένο παπούτσι,
Λείψανο παλαιικό· μην το καταργείς
Δεν είναι σκουπίδι, μα πλάσμα ακέραιο.
Σκουπίδια δεν υπάρχουν, έτσι είναι ο τόπος.

Έτσι είναι ο τόπος: υπολείμματα, πράματα
Που τί να χάσουν στον κόσμο δεν έχουν,
Που απόμειναν ο λίγος τους εαυτός,
Το σκοτάδι τους μόνο
Το ελεύθερο, μέσα στο ελεύθερο φως.

Αμέριμνος ο λύκος μας πορεύεται –
Το σκοτάδι του μόνο, μα πάλι
Εραστής ακόλαστος όσο ποτέ·
Διαφθορέας δεινός της αγάπης του·
Μη σε γελάσει η μοναξιά του η πικραμένη.

Η καρυδιά μας μυρίζει σαν άλλο λουλούδι,
Μ’ ένα μόνο κλαδί – καήκαν τ’ άλλα.
Μ’ ένα μόνο κλαδί θα σου μυρίζει τώρα,
Σαν δέντρο ακέραιο ξανά –
Όχι σαν καρυδιά μα σαν άνθος πρωτόφαντο.


           1963


Από το βιβλίο: Νίκος Φωκάς, «Ποιητικές συλλογές, 1954-2000», Ύψιλον / βιβλία, Αθήνα 2002, σελ. 99.