ΜΕ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ...

Γ.Ξ. ΣΤΟΓΙΑΝΝΙΔΗΣ


(ΤΑ ΠΑΓΚΑΚΙΑ)

Πρώτα τα βάψαν κόκκινα
ύστερα προτίμησαν το πράσινο.
Το πράσινο, είπαν, ομοιοκαταληκτεί με τα δέντρα
με τα γύρω κηπάρια
συγγενεύει με τα πουλιά
(συχνά κατεβαίνουν τσιμπολογούν έναν κόκκο ελπίδας
και χορτασμένα χάνονται στον ουρανό).
Απ’ το αντικρυνό διαμέρισμα βγαίνει ένα κορίτσι
ρίχνει μια γρήγορη ματιά, χαμογελά
και τα παγκάκια φωτίζονται, αλλάζουν χρώμα
(κάτι προς το χρυσό προς το γαλάζιο)
Αδιαφορούν για την ταυτότητά τους
Κάνουν φτερά κι αναλήπτονται μες σ’ ένα παράξενο φως.

Με το κόκκινο θα είχαμε μια εμπειρία διαφορετική βέβαια.



Από το βιβλίο: Γ.Ξ. Στογιαννίδης «Αφήγηση ξεναγού», Σκαπτή ύλη, Θεσσαλονίκη 1979, σελ. 30.