OCTAVIO PAZ
ΑΠΟ ΤΗΝ PIEDRA DE SOL / ΗΛΙΟΠΕΤΡΑ (στ. 67-75)
voy por tu talle como por un río,
voy por tu cuerpo como por un bosque,
como por un sendero en la montaña
que en un abismo brusco se termina
voy por tus pensamientos afilados
y a la salida de tu blanca frente
mi sombra despeñada se destroza,
recojo mis fragmentos uno a uno
y prosigo sin cuerpo, busco a tientas,
*************************
περνώ απ’ τη μέση σου σαν από ρέμα,
περνώ απ’ το σώμα σου σαν από δάσος,
σαν σε ψηλό, βουνίσιο μονοπάτι
που εμπρός σε βάραθρο τραχύ τελειώνει,
στους αιχμηρούς σου λογισμούς βαδίζω
και στου λευκού μετώπου σου την έξοδο
ο ίσκιος μου σωριάζεται, ρημάζει,
μαζεύω τα κομμάτια μου ένα ένα
και προχωρώ ασώματος, και ψάχνω,
Μετάφραση: Κώστας Κουτσουρέλης.
Από το βιβλίο: Οκτάβιο Πας, «Ηλιόπετρα», μετάφραση – επίμετρο Κώστας Κουτσουρέλης, δίγλωση έκδοση, Μαΐστρος, Αθήνα 2007, σελ. 14-15.
Πολύ ερωτικό. Μου θύμισε Σαπφώ...
ΑπάντησηΔιαγραφή....γιατί μόλις σε δω για μια στιγμή,
δεν μπορώ πια να αρθρώσω λέξη:
αλλά η γλώσσα μου γίνεται κομμάτια και,
κάτω από το δέρμα μου,
γλιστράει απότομα μια λεπτή φωτιά:
τα μάτια μου χάνουν το βλέμμα τους,
τ' αυτιά μου βουΐζουν,
ο ιδρώτας αυλακώνει το κορμί μου,
ένα ρίγος με κυριεύει σύγκορμη'
γίνομαι πιο χλωμή κι απ' τη χλόη και,
λίγο ακόμη,
θα 'λεγα πως πεθαίνω.
Σαπφώ
@ γητεύτρια: Το ποίημα αυτό είναι ολόκληρη ιστορία στην ισπανόφωνη λογοτεχνία. Μπράβο στον Κουτσουρέλη που το έφερε στα ελληνικά σε ενδεκασύλλαβους - κατά τις προδιαγραφ΄λες του πρωτοτύπου.
ΑπάντησηΔιαγραφή