ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ
Ο ΘΕΡΜΑΣΤΗΣ
Εφ’ ω ετάχτηκ’ έκαστος –καθείς στο επάγγελμά του,
Σταφύλια κάνουν το κρασί κι ο Απρίλης τους λελέδες.
Και το βαπόρι (που όλο πάει και πάει –είν’ η δουλειά του)
κάνει στην μπάντα του –πουλιά– να πέτουν οι μηλαίδες.
Και κάτω συ – ένας Σατανάς με τρίαινα! Στις λάβες
καυτά στις φούχτες σου πηδάς τα γράδα του τριγύρου
κι ή τεθλασμένες αστραπών ξερνάς ή σπίθες μπλάβες,
με νωτιαίο σου μυελό – μιαν στήλην υδραργύρου…
Κάνει κανείς ό,τι του πάει. Κάνει η φωτιά τη στάχτη.
Σονέττα ο Κανελλόπουλος κι εσύ τα βάσανά σου.
Και στην καρδιά σου θερμαστή (καθείς εφ’ ω ετάχτη)
αυτήν σου την ηλεκτρικήν να μπήχτεις τρίαινά σου…
Δημοσιεύτηκε στην «Επιθεώρηση Τέχνης», τ. 91, Ιούλιος 1962, σελ. 25.
Παρμένο από τις σελίδες του φίλου Νίκου Σαραντάκου.
Αν και, κατ΄εμέ, υπολείπεται της γνωστής ποιότητος Σκαρίμπα, αξίζει να καταγραφεί λόγω κυρίως της προ Κανελλόπουλον ¨μπηχτής¨- συνεπώς πολύ πετυχημένο το ¨καπέλο¨σας. Κατά τη γνώμη σας ένας σημερινός Σκαρίμπας ποιούς ¨σονετάκηδες¨ θά ’βαζε στο μάτι;
ΑπάντησηΔιαγραφή@ εδώδιμος αποικιακός: Εμένα! Δεν κάνω πλάκα!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ γιώργος κεντρωτής
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως αυτό λέγεται ¨Στρίβειν δια του αρραβώνος¨;
@ εδώδιμος αποικιακός: Κάθε άλλο! Δεν είπα ότι μετανιώνω που γράφω σονέττα. Είπα ότι ο Σκαρίμπας θα έκανε πλάκα μαζί μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ γ.κ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ, καλά τώρα. Κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε. Δεν μιλώ για τα δικά σας σονέτα. Ούτε νομίζω ότι θα σας έκανε πλάκα ο Σκαρίμπας, ό,τι κι αν πιστεύετε εσείς περί αυτού... Ρωτώ ξανα: ένας σημερινός Σκαρίμπας (εσείς, π.χ.) ποιούς ¨σονετάκηδες¨ θα έβαζε στο μάτι;
@ εδώδιμος αποικιακός: Αααααα! αυτό θέλετε να πείτε. Ειλικρινώς δεν ξέρω. Θα μελετήσω το θέμα και θα επανέλθω. Όπως γνωρίζετε τηρώ τις υποσχέσεις μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάστορα, ευχαριστώ για την αντιγραφή. Οι παλιότεροι θα θυμούνται ότι ο Μητρόπουλος στις γελοιογραφίες του (της δεκαετίας του 1960) είχε τον Παν. Κανελλόπουλο να κρατάει στο χέρι ένα ρολό χαρτιά, τα σονέτα του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα βάλω κι ένα σονέτο (ή ίσως σονέττο) πολύ νεότερο:
ΗΛΙΑΣ ΛΑΓΙΟΣ ΘΑΥΜΑΤΟΠΟΙΟΣ
Ξυπνώ ποθώντας τον ευλογημένο στίχο,
σπάσαν τα νεύρα μου να κυνηγώ τη ρίμα·
σκληρό να παίρνω σβάρνα κάθε οικείο μου μνήμα,
να κλέβω τους νεκρούς, να τους αλλάζω σ’ ήχο.
Πόσο ευσυνείδητος! Αν κι άρρωστος (και βήχω)
μετρώ λογάριθμους και τονική στο ποίημα·
ζυγίζω στο, πότε βραχέα, μακρά στο, κρίμα·
ανισοσυλλαβίες παλεύουν ν’ αποτύχω.
Μα θα φκιαχτή το γαμημένο το σονέττο·
κι ανταμοιβή μου η αθανασία κι ένα μπουκέττο
ευώδεις κρίνοι, από τα χέρια της Καλής μου.
Μετά, θ’ αναπαυθώ στους θείους ασφοδελώνες
μ’ όλους τους μείζονας ποιητές· κι οι Παταγόνες
θα προσκυνούν τα ελληνικά της ποιητικής μου.
@ Νίκος Σαραντάκος: Σ' ευχαριστώ για την αποστολή. Χαίρε.
ΑπάντησηΔιαγραφήTa ellhnika ths "poihtikhs" (: sxolio ston teleutaio stixo tou anarththentos) tou Lagiou htan -kai einai- to polu gia ta panhguria. O en themati pseutorimadoros se kanei na parakalas gia mia logokrisia pou tha prostateue ta kahmena ta dentrakia pou ginontai xarti gia na tupwnontai ta athliourghmata twn anohtwn. Twra pws fthanoume sto shmeio na uparxoun anthrwpoi pou noiwthoun thn anagkh na parathesoun tetoia emetika kataskeuasmata, einai endeiktiko tou nadir pou exoume piasei...
ΑπάντησηΔιαγραφήCALLIMACHUS
Ωχ! Προφανώς για να είναι τόσο βίαιη η επίθεση, κάποιον κάλο θα είχε πατήσει ο μακαρίτης ο Λάγιος. Ωστόσο, εμένα με συγκινεί πολύ κι ας είναι αυτό ένδειξη του ναδίρ μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι κι αλλιώς, τώρα πια, άλλα δεντράκια δεν θα κοπούν για να τυπωθούν ποιήματα του Λάγιου, μόνο για να ανατυπωθούν, όσο υπάρχουν άνθρωποι που τ' αγαπούν, και για ν' ανατυπώνονται, για πολλά χρόνια.
Δικά σας, Καλλίμαχε;
Εκείνο που δεν κατάλαβα ποτέ στους ποιητές, είναι το έντονο πάθος της απόρριψης! Δεν υπάρχει γι αυτούς μ' αρέσει, δε μ' αρέσει. Υπάρχει εγκρίνω ή στην πυρά! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνεξάρτητα αν συμφωνούμε εμείς οι απ' έξω με τη μια ή την άλλη γνώμη, με εντυπωσίαζε πάντα η σκληρότητα και η αυστηρότητα με την οποία εκρίνονταν μεταξύ τους λογοτέχνες που για μας ήταν πολυαγαπημένοι και οι δύο!
Για σκεφτείτε τί θα είχαμε χάσει αν ακούγαμε τη γνώμη του ενός για τον άλλον. Όπως και με τους ταινιοκριτικούς ή τους κριτικούς θεάτρου.
Τελικά εμείς οι αναγνώστες καλά κάνουμε και ακούμε το ένστικτό μας και μόνο.
Και μπορεί ο Λάγιος να μην ήταν ο ποιητής που θα ξεχώριζα, όπως και πάρα πολλοί άλλοι μεγαλύτερης φήμης, όμως τους διαβάζω και τους χαίρομαι και σε τελική δεν θα υπήρχε και μέτρο σύγκρισης, αν όλα τα σονέτα ήταν άριστα ή αν όλοι οι ποιητές έγραφαν αντικειμενικά άψογα. Αν μπορεί να μιλήσει κανείς για αντικειμενικότητα στην ποίηση και γενικά στην Τέχνη.
Αν είωανε λεφτά οι ρίμες, τα σονέτα
ΑπάντησηΔιαγραφήθ' αγόραζα μια μέρα μαιζονέτα