ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΣΩΜΑ; ΠΟΙΟΣ Η ΨΥΧΗ;

MANUEL ALTOLAGUIRRE (1905-1959)


SEPARACIÓN

Mi soledad llevo dentro,
torre de ciegas ventanas.
Cuando mis brazos extiendo
abro sus puertas de entrada
y doy camino alfombrado
al que quiera visitarla.
Pintó el recuerdo los cuadros
que decoran sus estancias.
Allí mis pasadas dichas
con mi pena de hoy contrastan.
¡Qué juntos los dos estábamos!
¿Quién el cuerpo? ¿Quién el alma?
Nuestra separación última,
¡qué muerte fue tan amarga!
Ahora dentro de mí llevo
mi alta soledad delgada.


***********


ΧΩΡΙΣΜΟΣ

Τη μοναξιά κουβαλώ μέσα μου,
πύργο με παράθυρα τυφλά.
Όταν την αγκάλη μου ανοίγω,
τις πύλες του ανοίγω
και το χαλί στρώνω το κόκκινο
γι' αυτόν που θα σιμώσει.
Η ανάμνηση τα κάδρα φιλοτέχνησε
που τα δώματά του κοσμούν.
Στα δώματα αυτά, πώς οι περασμένες χαρές
με τη σημερινή τη λύπη -πώς!- παλεύουν!
Τι ωραία που ήμασταν οι δυο μαζί!
Ποιός το σώμα; Ποιός η ψυχή;
Κι ο χωρισμός;
Τί θάνατος κι αυτός, πικρός!
Τώρα μέσα μου κουβαλώ
τη μοναξιά μου:
ψηλή και λυγερή.



Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη.