ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ
Η ΩΡΑ ΦΤΑΝΕΙ
Αφού μας εσκοτώναν με το ζόρι
στα μακελειά τους
χρόνια τώρα του πολέμου
οι μπαζαδόροι·
κι αφού μας εσκοτώνανε πιο φίνα
στα χρόνια της ειρήνης
με την πείνα·
κι αφού μας τυραγνούνε έτσι αιώνες
οι μασκαράδες και οι απατεώνες,
του γδικιωμού, συντρόφοι, η ώρα φτάνει:
αρπάχτε το σφυρί και το δρεπάνι!
Όλοι μαζί με τα γερά σας μπράτσα,
των οχτρών να σαρώσουμε τη ράτσα.
Απ’ τα μπουντρούμια κι απ’ την εξορία
νέα του κόσμου ξεκινά η ιστορία.
Η παρούσα ανάρτηση αφιερώνεται σε δύο φίλους: στον Δημήτρη Αρμάο, που το θυμότανε και αυτός, και στον Νίκο Σαραντάκο, που έχει δημοσιεύσει στις σελίδες του (www.sarantakos.com) τον «Οχτώβρη» του Βάρναλη, ποίημα που έχει κάμποσους στίχους κοινούς με το εδώ δημοσιευόμενο.
Η ανωτέρω αναγραφή έγινε από δικιά μου αποστήθιση. Το ποίημα είχε δημοσιευθεί στην εφημερίδα «Μαθητικός Κόσμος» (τχ. 7 ή 9 του 1974/1975), που εξέδιδε η ΜΟΔΝΕ (Μαθητική Οργάνωση Δημοκρατικής Νεολαίας Ελλάδας).
Καλημέρα, μάστορα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για την αφιέρωση. Η εντύπωσή μου είναι πως η παραλλαγή που δημοσιεύεις (από το περιοδικό της ΜΟΔΝΕ) είναι αυτή την οποία δημοσίεψε στο περιοδικό Ηριδανός το 1975 ο ΓΠΣαββίδης.
(Παρένθεση: στο τεύχος αριθ. 1 του περιοδικού Ηριδανός ο Αλ. Αργυρίου είχε δημοσιεύσει κάπου 30 αθησαύριστα του Βάρναλη και ακολούθησε στο τεύχος αριθ. 2 ο Σαββίδης με άλλα εννιά. Μετά, ο ΜΜΠαπαϊωάννου στην Πολιτιστική το 1984 την παραλλαγή που βάζω στις σελίδες μου, τρία δεκατετράστιχα και μια παρωδία. Δείτε κι εδώ:
http://www.sarantakos.com/liter/barnalika.html)
Ο τρίτος από το τέλος στίχος νομίζω πως είναι "των ληστών η ράτσα", όχι των οχτρών.
@ νίκος σαραντάκος: Σ' ευχαριστώ, Νίκο. Δεν θυμόμουν καν τις δημοσιεύσεις στον "Ηριδανό". Πάω να κοιτάξω. Το ποίημα, όπως είπα, το έγραψα από στήθους. Χαίτρ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι δουλειά είχατε εσείς με τη ΜΟΔΝΕ; Θυμάστε ποιος σας προμήθευε το περιοδικό;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚε Σαραντάκο... είδα τα του Βάρναλη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα πω ένα ευχαριστώ από εδώ για την προσπάθειά σας...
Όπως και όλοι πιστεύω κι εγώ κάποτε κατέφυγα στις σελίδες σας...
Κάποια στιγμή θα πάρω το τελευταίο του Βάρναλη και θα το χρησιμιποιήσω για να εκτρέψω τους λίγους επισκέπτες μου στη σελίδα σας, αν ακόμα δεν την ξέρουν...:)
Σας δίνω και αποδώ την άδεια να θησαυρίσετε κάποια κείμενα που δακτυλογράφησα και δεν υπάρχουν στο διαδίκτυο...από το μπλογκ μου... και δεν θέλω καμία αναφορά... εκτός από τα μεταφράσματα εννοείται...:)
Γιώργο... Τι ωραία ταινία ήταν το Τυχερός Άνθρωπος στο Βικτώρια στο Σταθμό Λαρίσης... Και το άσμα βέβαια...
@ φίλος από παλιά: Εγώ δεν ανήκα στη ΜΟΔΝΕ... ήμουν "αναθεωρητής". Το περιοδικό - ή, μάλλον, την εφημερίδα- μου την προμήθευε ο Δημήτρης Μπενέκος, συμμαθητής μου στο Γυμνάσιο Νεμέας Κορινθίας. Ένα φύλλο μου είχε δώσει μια φορά και ο -κατά ένα χρόνο μεγαλύτερός μου- Κώστας Χρόνης.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Γιώργος Μίχος: Α, ρε νιάτα!... Κατά τα λοιπά, φίλε, γουστάρω το ιστολόγιό σου και ζηλεύω / επαινώ τη μαχητικότητά σου. Θα κλείσουν ένας-ένας. Αυτό είναι βεβαιότατο! Νά 'σαι καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ γιώργος μίχος: Ο Νίκος Σαραντάκος μάς ανοίγει τα μάτια. Ακούραστος και ευθύβολος - στην καρδιά... κέντρο.
ΑπάντησηΔιαγραφή