Η ΦΟΡΜΟΛΗ ΤΟΥ ΦΟΝΙΑ

ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ


[ΑΡΑΓΕ ΝΥΧΤΑ…]

Άραγε νύχτα είναι αυτό που ακούγεται ακόμα
και που ξυπνούν τα παιδικά θηρία της ψυχής;
Η φλεγμονή στα όνειρα κι η μόλυνση στο στόμα
νύχτα σημαίνει άραγε ή πλοίο της γραμμής;

Χρυσάφι κι αίμα της σιωπής αιμορραγούν οι αισθήσεις,
σαν λυσσασμένοι εισαγγελείς δυό σκύλοι μας κοιτούν
κι οι φίλοι ανυπεράσπιστοι που ζουν με παραισθήσεις
δεν ξέρουν πια γιατί πονούν και ποιόν σφιχτά κρατούν.

Το μαύρο γάλα των πουλιών το πίνουν ακροβάτες
κι η δόξα κομματιάζεται με φώτα και σκοινιά.
Σαν την αράχνη στήνουμε παγίδα στους διαβάτες
γι’ αυτό μυρίζουν τα φιλιά φορμόλη του φονιά.



Απόσπασμα από το ποίημα «Το πλοίο Ναυκρατούσα», που περιέχεται στο βιβλίο:
Μάνος Ελευθερίου, «Αναμνήσεις από την όπερα», Εκδόσεις Γνώση, Αθήνα 1987, σελ. 53.