ΜΟΝΟ ΙΣΚΙΟΥΣ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΑΠΟ ΛΕΞΕΙΣ

ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΥΤΣΟΥΡΕΛΗΣ


Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

Το μεσημέρι στυφό    νωχελικό
Τα πλήκτρα χτυπούν και συρίζουν
Σέρνοντας τόξα και πληγές στη σελίδα

Επάνω στο γκρίζο ανήμπορες
Μ’ αχνό κι απροσήγορο χτύπο
Ανασαίνουνε ξέπνοα οι φράσεις

Ώσπου έξαφνα απλώνει το βλέμμα κι ανοίγεται
Πέρα απ’ του χρόνου τις λόχμες
Σ’ αόρατη κοίτη γλιστρώντας

Κι απ’ τις όχθες του στήθους δειλά
Τα δάχτυλα ξεσηκώνουν τους στίχους
Που ένας ακοίμητος φρουρός συλλαβίζει

Ποιος ο φρουρός    ποιος ο θεός
Που τα λόγια μας γνέθει     ποιος κατοικεί
Στην άλλη πλευρά της σελίδας

Κι όταν ξυπνώ αμέτοχος κι άυλος
Στην πλησμονή των ωρών    πως πέρασαν
Στιγμές ατέλειωτες μου λέει το ρολόι

Κι ούτε φωνές ή σιωπές ή σκιρτήματα
Η ακοή δεν συλλέγει     κι ούτε χρώμα κανένα
Τα μάτια δεν βλέπουν τώρα ξανά

Μόνο ίσκιους και κομμάτια από λέξεις
Που ήρθαν και σπείραν μπροστά μου
Χέρια άγνωστα πια



Από το βιβλίο: Κώστας Κουτσουρέλης, «Ιστορίες του ύπνου», Εκδόσεις Νεφέλη, Αθήνα, 2000, σελ. 26-27.