ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ
Παρ’ όλο που σε όλη μου τη ζωή βιαζόμουν, η νύχτα μ’ έβρισκε πάντα απροετοίμαστο ή μάζευα τα φύλλα του φθινοπώρου, έχουν μια μυστηριώδη τύχη που μας ξεπερνά και γενικά τ' ανθρωπιστικά αισθήματα δε σ’ ανεβάζουν ψηλά, το πολύ να φτάσεις ώς τη λαιμητόμο ή έστω ώς το παράθυρο μιας γυναίκας με κόκκινα μαλλιά, και λέω κόκκινα γιατί αγαπώ το μέλλον, όπως και τα φαρμακεία τη νύχτα μοιάζουν με φανταστικές εξόδους κι οι ποιητές ονειρεύονται ρωμαϊκές γιορτές ή αρνούνται να πεθάνουν, κατά τα άλλα συνήθως καίγομαι, έτσι ξεχειμωνιάζω καλύτερα ή στα σπίτια που μ’ έδιωχναν άφηνα πάντα πίσω απ’ την πόρτα ένα τσεκούρι.
Aλλά οι καλύτερες στιγμές μου είναι τα βράδια, όταν ανοίγω το παράθυρο κι αφήνω
ελεύθερα τα ωραία ωδικά πουλιά που εκγυμνάζω τις ατέλειωτες ώρες της αιχμαλωσίας.
Προσφάτως κάποιος μου ανέφερε τάχα ότι ο Καρούζος έλεγε για τον Ελύτη: "Αυτός δεν έχει αίμα στις φλέβες του, έχει βυσσινάδα". Ακόμη κι αν είναι έτσι, ρωτώ: Το "μια νομοθεσία εντελώς άχρηστη για τις εξουσίες θα 'τανε αληθινή σωτηρία" δεν είναι καλύτερο του (μολονότι κι αυτό ωραίο) "και λέω κόκκινα γιατί αγαπώ το μέλλον";
ΑπάντησηΔιαγραφή@ churchwraden: Το τί έλεγε ο Καρούζος για τον Ελύτη, επιτρέψατέ μου, εκλεκτέ φίλε, να το γνωρίζω πολύ καλά ως αυτήκοος μάρτυς - και δη πολλάκις. Στο μυθιστόρημα, που υπογράφω ως Βικέντιος Καρμπονάρος, έχω παραθέσει και μια σπαρταριστή σκηνή αντελυτικής καρουζιάδας. Γνώμη μου είναι ότι ο Καρούζος εδικαιούτο να έχει την οποιαδήποτε γνώμη ήθελε για τον Ελύτη, όπως ο Κεβέδο για τον Γκόνγκορα, ο Μαγιακόφσκη για τον Γεσένιν και ο Σολωμός για τον Κάλβο. Νομίζω ότι απάντησα στο ερώτημά σας, το οποίο, όμως, φροντίστατε μόνος σας να το υπονομεύσετε (πράγμα που σας τιμά). Αν, πάντως, με ρωτάτε ποιόν από τους δύο προτιμώ (αν πρέπει, δηλαδή, μεταξύ των δύο να διαλέξω), δεν διστάζω στιγμή να σας απάντήσω: Καρούζος (και: Κεβέδο, Μαγιακόφσκη, Σολωμός).
ΑπάντησηΔιαγραφή