"ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ"
ΓΙΑ ΤΟN ΣΤΑΧΤΟΥΡΗ
Τις νύχτες που μας πάνε τα φιλιά
Ταξίδι ως την όγδοη Σελήνη
Σε βρήκα να ρωτάς κάτι πουλιά:
Ο ουρανός τι ώρα απόψε κλείνει;
Αρχίζει το ταξίδι της χαράς
Χιονίζει μες τα μάτια μας χρυσάφι
Το αίμα το ζεστό σου να φοράς
Στο χιονισμένο του ουρανού χωράφι
Απόψε που διψάς για ουρανό
Πού να σου παραγγείλω ένα φεγγάρι
Πού να βρω ένα καράβι γιορτινό
Στ’ αστέρια δρομολόγιο να μας πάρει
Το ποίημα άρεσε και στην εικονιζόμενη κυρία Gessica Gusi, γειτονοπούλα μου στη Νάπολη.
@Μένανδρο:
ΑπάντησηΔιαγραφήΖηλεύω αυτούς, για τους οποίους γράφονται τέτοιοι στίχοι...
Ξεχάσατε, όμως, φίλτατε και δράσεις και αντιδράσεις και τα πάντα! Κι όπως λέει ο λαός μας, "μην τάξεις 'Αγιου προσκύνημα και παιδιού παιχνίδι"... :ο)
Την καλημέρα μου!
Έχει κι άλλα τέτοια ωραία ο Μένανδρος. Λαϊκή απαίτηση να τα ¨απαλλοτριώσετε¨!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ locus solus: Το ξέρω. Καναδυό τα έχω βάλει στο παρελθόν. Πρέπει, όμως, να αρέσουν και στη γειτονισσά μου κ. Gusi, για να δημοσιευθούν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΡΟΣ ΕΛΕΝΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αντίδρασή μου είναι άμεση στις έμμεσες μεταφράσεις σου, εκεί που μπορώ ως παραχαράκτης λόγου, όπως με χαρακτήρισε ο Κουτσ. να δικαιολογήσω την παρουσία μου. Στις μη έμμετρες μεταφράσεις σου, απλά υποκλίνομαι.
Και επειδή δεν αντέχω να μένεις σαν παραπονεμένο παιδί, είπα να κάνω μια βόλτα απόψε μαζί σου στη Χαϊδελβέργη.
ΒΡΑΔΥ ΣΤΗ ΧΑΊΔΕΛΒΕΡΓΗ
Στην casa del caffe στη Steingasse
στα όρθια εσπρέσο παραγγέλνεις
κι απέναντι στο Vetter ξάφνου να σαι
μηνύματα στο άπειρο να στέλνεις
Και στο cafe journal στη Haupstrale
σε βρίσκω να περνάς ξανά τα όρια
και μια ταινία ύστερα στο Gloria
μας πήραν τα μεσάνυκτα και βάλε
Στη γέφυρα μια βόλτα και στο κάστρο
κι ύστερα στη Marktplatz να ψάχνεις τη ζωή
αν ξέμεινε απόψε κάνα άστρο
κρυφά θα στο φυλάξω ως το πρωί
εννοούσα έμμετρες και όχι έμμεσες μεταφράσεις σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος Μένανδρο:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα πώς μετά τη βόλτα αυτή
το νου μου να κρατήσω
που απ' το δείλι ως την αυγή
σ' εκείνην πάει πίσω;
Τ' αστράκι εκείνο που έμεινε,
κρυφά να το φυλάξεις,
μα αν το θέλεις -έγινε!-
μαζί σου να το πάρεις.
Να το φυλάξεις μοναχά
για κάμποσες βδομάδες
γιατί θα έρθω σύντομα
στου Πειραιά τις στράτες.
Και τότε το αστράκι αυτό
εμένανε να δώσεις,
να με φυλάει, να το φυλώ
ως που ξανά θα μ' ανταμώσεις.
Παιδί δεν είμαι τώρα πια
μικρό και λυπημένο,
μα αστράκι που από ψηλά
σου γνέφει στολισμένο.
Και τι γνέφει; "Ευχαριστώ για την όμορφη βόλτα απόψε!"
@ μένανδρος & έλενα: !!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή@κ. Κεντρωτή:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος τι τόσος...θαυμασμός; :ο)
Καλημέρα!