ΛΥΡΕΣ, ΔΙΔΥΜΑ ΦΤΕΡΑ, ΑΦΡΑΤΕΣ ΜΟΙΡΕΣ, ΑΝΘΟΣΤΗΛΕΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ


ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΗΣ

Κανονικά θε νά ’πρεπε να τα πω λύρες
ή, έστω, δίδυμα φτερά (πουλιών του κάβου)
που γνέφουνε σα σύγνεφα αλαφριά και χάβου-
νε λάμνοντας λεωφόρους με φαιδρές φιλύρες·

μα θέλω να τα λέω αλλιώς: αφράτες μοίρες
που σέρνουν –εύσφυρες– χορό χλωρό κι ανάβου-
νε (ωσάν τα ηώα κάγκελα του Ανδρέα Κάλβου),
στον κόσμο, του πρωιού τις 1010 σπείρες.

Στ’ αλήθεια όμως είν’ τρανές δυό α ν θ ο σ τ ή λ ε ς
σε κήπους του Θεού καλούς και σε περβόλια
θεσπέσια· τα νερά στου δέλτα τους τις πύλες,

υφάλμυρα, πλην δροσερά, σαν τη μανόλια
αρδεύουν αγκαλιές ζεστές και χύνουν ύφος
αθανασίας να στιλβώνει –μου– το ξίφος.



Από το βιβλίο: Γιώργος Κεντρωτής, «Με απ’ όλα μέσα», Τυπωθήτω, Αθήνα 2006, σελ. 37.