Η ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ

FRANCISCO DE QUEVEDO


Ο ΕΡΑΣΤΗΣ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΑ ΑΠΑΤΗΛΑ

Φλοράλμπα μου, ονειρεύτηκα ότι… Νά ειπω τι ’δα;;…
Ναι, στ’ όνειρό μου, αχ, σ’ είχα (λέει) δικιά μου κάνει –
αυτό είδα! Μόνον ο εραστής καθ’ ύπνους φτάνει
να ενώσει κόλαση και ουράνια σε μιά ελπίδα:

Να! Πάγος, χιόνι εσύ – κι εμέ μιά καταιγίδα
από φλόγες (και όχι βέλη και σπαθιά) με πιάνει
και με χαλάει. Ο Έρως εξαγνίζει μάνι-μάνι
στον ύπνο μου ό,τι ο ξύπνος ηθική κηλίδα

νογάει. Γι’ αυτό λέω: «Μακάριε Έρωτα, μακάρι
ποτέ μην κοιμηθώ και όλο νά ’μαι ξύπνιος· πάλι,
ποτέ μη βάψει η αυγή, αν ύπνος ρθεί και πάρει

με!» Γρήγορα, όμως, ξύπνησα μέσ’ απ’ την πάλη
των αντιθέτων: ζούσα –ναι– είδα, κι είχα χάρη
το Χάρο να ’δω οπού σημάδι μ’ έχει βάλει.


Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής. Το σονέττο αυτό μάς το έστειλε η παλιά φίλη του ιστολογίου κ. Γιαμίλα Δίας.