ΡΗΓΑΣ ΓΚΟΛΦΗΣ (1886-1958)
Η ΑΛΕΑ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΠΥΚΝΗ ΒΡΟΧΗ...
Η αλέα μες στην πυκνή βροχή πρωινό όνειρο μου φάνταζε
που όσο η ματιά το θόλωνε, τόσο στο φως του σίμωνε.
Πηδούσε ο αέρας τις κορφές των δέντρων που ανατράνταζε
κ' η θύελλα ανήλεια κράζοντας τον κήπο μας ερήμωνε.
Μα εγώ στο βίο μου κι αν περνώ τόσα δρολάπια αδήγητα
που μόνο η θέρμη της ζωής να τα λαγιάσει μπόρεσε
ακούω στα μάκρη τ' ουρανού τον κεραυνό που σμίγει τα
μ' εκείνα που έχω στην καρδιά κ' η πένα δεν τα χώρεσε.
Το ποίημα μάς το συστήνει η φιλόμουση κ. Aida Yespica.
Την καλημέρα μου -ωραίες και οι προπαροξύτονες ρίμες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου είναι και οι πιό δύσκολες! Χαίρε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά! εξαιρετικό το σχόλιο του κ.Σαραντάκου -και σωστό το περί δυσκολίας Πανεμορφο, το ποιημα
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ Αίντα; γι αυτό εισαι φαν της Οπερας και του Βέρντι! Σι Celeste Aida
@ θεόδωρος α. Πέππας: Τίποτα δεν σου ξεφεύγει, ινσπέκτορα!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ γιώργος κεντρωτής
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πιό δύσκολες, κασιγιολδάση, είναι οι οξύτονες. Σκέψου, μόνο: α,ε(αι),ο(ω),η(ι,ει,οι,υ),ου!
@ roberto artl: Οι οξύτονες γίνονται δύσκολες μόνο όταν πρέπει να ριμάρει και το / τα πριν από το φωνήεν σύμφωνο / -α της τελευταίας συλλαβής. Στις προπαροξύτονες πρέπει να ριμάρουν τρεις διαδοχικές συλλαβές.
ΑπάντησηΔιαγραφήMου ξέφυγε Το μπριός στο πρόγευμα του Μανέ, το πρωϊ Αλλά, το ομολόγησα-απαντώντας στο σχόλιό σου [αντί υπογραφής: ο Επιθεωρητής ήλθε]
ΑπάντησηΔιαγραφή