ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
ΟΙ ΓΕΡΑΝΟΙ
Στιγμές στιγμές θαρρώ πως οι στρατιώτες
που πέσανε στη ματωμένη γη
δεν κείτονται, θαρρώ, κάτω απ’ το χώμα
αλλά έχουν γίνει άσπροι γερανοί.
Πετούν και μας καλούν
με τις κραυγές τους
απ’ τους καιρούς αυτούς τους μακρινούς
κι ίσως γι’ αυτό πολλές φορές σιωπώντας
κοιτάμε τους θλιμμένους ουρανούς.
Πετάει ψηλά το κουρασμένο σμάρι
στης δύσης τη θαμπή φεγγοβολή
και βλέπω ένα κενό στη φάλαγγά του
και είναι ίσως η δική μου η θέση αυτή.
Θα ’ρθεί μια μέρα που μ’ αυτό το σμάρι
στο μέγα θάμπος θα πετώ κι εγώ
σαν γερανός καλώντας απ’ τα ουράνια
όλους εσάς που έχω αφήσει εδώ.
Κατ' ουσίαν πρόκειται για μετάφραση ενός ρωσσικού τραγουδιού. Στα ελληνικά το είχε τραγουδήσει η Μαργαρίτα Ζορμπαλά.
βεβαια, εχω το βινύλιο-μα πιό πολύ μου αρεσε η μπαλάντα του καπεταν Σορς "στρατιώτες, ποιοί 'σαστε, αρχηγός σας ποιός;" Μερες του 76
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω κι εγώ -όχι το βινύλλιο, αλλά- το σιντάκι, που είναι δυσεύρετο. Όλα τα τραγούδια εκεί μέσα είναι "τραγουδάρες", η δε ερμηνεία της Ζορμπαλά είναι συγκλονιστική.
ΑπάντησηΔιαγραφή