ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ
Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ
Τον αιώνιον ήλιον είδα, και προσηλωμένα
απάνω του είχανε τα μάτια τους χορείες
αγγέλων που έγραφαν φωτόβρυτες πορείες
στους ουρανούς ν’ απαλοφιληθούνε. Κι ένα
χαμόγελο έσκαγε οχ το φως στ’ αγαπημένα
τους χείλη κι όλες τους αβγάταινε τες θείες
εφέσεις, κι ένθερμοι έψελναν μες στες δροσίες
του παραδείσιου κήπου την αγάπη. Φρένα
δεν ήξερε ο χορός κι ο ζήλος πλέα των Χερουβείμ
που μοιάζαν μ’ εραστών λευκές ψυχές, και με άσματα
ανάκουστα αποκρίθηκε ο εσμός των Σεραφείμ.
Με ολάνοιχτα του λογισμού τα μάτια εγώ, έξω
εθώρουν ’κεί τ’ αγγελικά γλυκαγκαλιάσματα
ποθώντας ρίμες εναρμόνιες να συλλέξω.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δικαίωση της κουβέντας που είχαμε προχθές Εξοχα ερωτικός, και δεν ξέρω αν θεωρηθεί ιερόσυλο, αλλά θα τόβαζα μαζί με τα σονετα του Σαίξπηρ κι του Μιχαηλ Αγγελου
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί να θεωρηθεί ιερόσυλο. Όσο "προδοτική" και αν είναι η μετάφραση (ως μετάφραση και γραφή γενικώς, και όχι ειδικώς του Σολωμού) δίνει το άρωμα του μεγάλου ποιητή. Χαίρομαι που σου άρεσε. Θα βάλω κι άλλα εν καιρώ.
ΑπάντησηΔιαγραφή